Odpust św. Antoniego w Leżajsku

Bazylika OO Bernardynów od wielu lat obchodzi w dniu 13 czerwca uroczystości odpustowe ku czci św. Antoniego z Padwy. Odpust na św. Antoniego z Padwy ustanowił w 1827 roku Papież Leon XII.

XVIII w. ołtarz św. Antoniego z Padwy

W dniu Odpustu wierni, pielgrzymi i kompanie pątników z różnych stron  przybywają do Sanktuarium, by za wstawiennictwem świętego Antoniego modlić się, wypraszać łaski, prosić o błogosławieństwo dzieci. Podczas mszy św. następuje poświęcenie lilii.
Św. Antoni z Padwy jest patronem rzeczy zagubionych, ale warto zwrócić się o pomoc w sprawach różnych, osobistych niepowodzeń, zdania egzaminów, kłopotów zdrowotnych.
W leżajskim Sanktuarium już w XIX w. działało bractwo pw. św. Antoniego, jako Pobożne Stowarzyszenie św. Antoniego z Padwy, powstałe na wzór stowarzyszeń działających przy bernardyńskich klasztorach na ziemiach polskich, we Lwowie, Krakowie czy Przemyślu. Akcje charytatywne polegały na zbieraniu funduszy dla biednych, które stanowiły tzw. "Chleb św. Antoniego". Ofiarodawcami byli wierni, którzy modlili się do św. Antoniego, wypraszali łaski, a w zamian składali datki, wrzucali je do skarbony umieszczonej koło ołtarza św. Antoniego.

 

Tradycyjnie 13 czerwca błogosławi się w kościele białe lilie i chleb. To atrybuty symbolizujące św. Antoniego z Padwy. W ikonografii św. Antoni przedstawiany jest w habicie franciszkańskim, często trzyma na rękach Dzieciątko Jezus. Jego innymi atrybutami są: księga, serce, ogień – symbol gorliwości, osioł i ryba. Jednak najczęściej używanym Jego symbolem jest właśnie lilia. Podobno był to jego ulubiony kwiat i bardzo często pojawiał się w głoszonych przez niego kazaniach. Dlatego kwiat ten określa się potocznie lilią św. Antoniego.